WK door de ogen van een topsporter
Ik ben Bo Rook en ben 21 jaar oud. Ik train bij Sportschool Tim Kool onder leiding van Sabum Tim Kool en Sabum Rory de Vries. Dit jaar was ik geselecteerd voor deelname aan het WK 2015 te Jesolo (Italië) voor het Nederlands team van I.T.F. Nederland in de categorie senioren dames 1e Dan tul.
Je gaat naar een Wereldkampioenschap met maar één doel en voor maar één titel. Jarenlang train je voor het moment dat alle puzzelstukjes in elkaar moeten vallen.
In mijn voorbereiding heb ik in de reguliere lessen getraind met mijn clubgenoten, een op een getraind met Sabum Tim voor het stukje kracht in mijn tuls en elke week keer op keer 1 op 1 getraind met Sabum Rory. Samen getraind om op technisch vlak beter te worden, herhalen herhalen en herhalen, filmen om zo mijn tuls te verbeteren. Huiswerk krijgen van Sabum Rory wat de volgende week in orde moest zijn. Zo stoomde de sabums mij klaar voor de WK in Jesolo. Ik voelde me ready!
Op 29 mei 2015 was het 's morgens mijn beurt om in actie te komen op de Wereldkampioenschappen 2015. Na mijn “standaard” warming-up samen met Sabum Stephen hoor je dat het moment is aangebroken om de zaal in te gaan. De zenuwen zijn ineens heel erg aanwezig omdat je weet “This is it!”. Je geeft elkaar nog de high five, je draait je om en je loopt de zaal in. Je kijkt naar de tribune waar alle supporters/ouders zitten, kijkt in de rondte en geniet van het moment. Bo Rook – NLD staat op het bord, focus en daar ging ik met mijn coach Sabum Ron.
De eerste ronde tegen Japan. De eerste ronde is altijd het zwaarst omdat de zenuwen dan volledig in de benen zitten. De eerste ronde door met 5-0 , wauw wat een opluchting! Snel met Sabum Ron voorbereiden op de volgende ronde. De tweede ronde tegen Polen, de zilveren medaille winnares van de European Cup in Budapest van afgelopen jaar. Rustig blijven en jouw ding doen zei Sabum Ron. Ook de tweede ronde door met 5-0. Op naar de derde ronde tegen een hele technische Noorse. Na de eerste tul op voorsprong en met als tweede tul Chon-Ji de voorsprong uitgebreid naar 4-1. Yes, Sabum Ron en ik waren erg blij. Dit smaakte naar meer en we kregen allebei een adrenaline boost! Rustig voorbereiden in de gang voor de ronde tegen de Wereldkampioene van 2013 uit Nieuw-Zeeland.
Daar gingen we, op naar het veld. Wauw wat een drang had ik om te winnen en bij elke beweging in de tul alles eruit gehaald wat er in zat. Een gevoel dat niet te beschrijven valt. Na de eerste ronde 4-1 achterstaan, waarbij tussen elke scheidsrechter maar 0,5 punt verschil zat. Ik wist dat het dus nog kon, 1 fout van Nieuw Zeeland en we stonden gelijk. Alles eruit, risico nemen en het beste laten zien was het enige wat er door me heen ging. Helaas na de 2e tul werd de score 5-0 met nog steeds 0,5 punten verschil. Wat een baal moment.. Geen finale, geen kans op de wereld titel… Eenmaal boven bij de supporters kwam het besef “Ik heb brons gewonnen!”. Eindelijk is het trainen beloond met een medaille op een Wereldkampioenschap! Wat was ik toch blij en opgelucht!
Het was een goed georganiseerd WK, een hele leuke tijd met mijn teamgenoten gehad, mijn internationale vrienden weer gezien & natuurlijk naar huis met een bronzen medaille en een trotste Bo maar toch nog steeds gemengde gevoelens. Ik heb geleerd na al deze jaren van trainen voor grote evenementen dat je nooit moet opgeven en altijd jezelf moet willen verbeteren om te komen waar je uiteindelijk wilt komen. Soms gaat dit niet in 1x maar als je blijft vechten kom je er! Ik ga er voor de komende jaren nog harder tegen aan. Ik ben nog meer gemotiveerd en heb onwijs zin, in alles wat nog gaat en op mijn pad mag komen.
Ik wil iedereen bedanken die me in mijn voorbereiding heeft geholpen en al die tijd er voor mij is geweest. In het bijzonder Sabum Tim Kool, Sabum Rory de Vries, Sabum Stephen Tapilatu, mijn clubgenoten en mijn ouders! Heel erg bedankt!
