Het 31 jarig bestaan van Taekwon-Do Vereniging Oh Do Kwan
Op 1 september 2020 vierde Taekwon-Do Vereniging Oh Do Kwan haar 31 jarig bestaan. Dat is een goede reden om hierbij even stil te staan en een van de oprichters, Sahyun Art van der Lee een paar vragen te stellen.
Het 31 jarige bestaan van Oh Do Kwan is best wel een behoorlijke mijlpaal. Oh Do Kwan behoort tot een van de oudste clubs van Nederland. Kun je kort de geschiedenis van Oh Do Kwan beschrijven?
Ik ben zelf in 1977 begonnen met Taekwon-Do, maar de school waar ik trainde was niet bij een bond aangesloten. Na een aantal jaren les te hebben gehad, ging mijn school over naar kickboksen bij de WAKO. Dit vond ik niks en ik ben bij een wijkcentrum in Rotterdam-Kralingen begonnen met lesgeven. Ik was toen bruine band (rode band, red.). Na een tijd kwam Riche Sandifort bij mij trainen en hij bracht zijn neef mee, dit was John Verkerke. Wij wilden wedstrijden gaan doen en officiële dangraden halen, dus kwam ik op het idee om een eigen school te beginnen. In september 1989 hebben we toen in mijn achtertuin “Ohdokwan” opgericht. Wij hebben veel reclame in onze buurt gemaakt en tijdens de eerste officiële les kwamen er 15 jongens en meisjes opdagen. Ook Sabums Edwin en Ron zijn toen officieel begonnen met Taekwon-Do. Om gezondheidsredenen is Riche Sandifort toen gestopt met Taekwon-Do en hij werd opgevolgd door één van onze gevorderde leerlingen: Martijn de Groot. Wij zochten een bond waar wij ons bij aan konden sluiten die bovendien de stijl van Generaal Choi Hong Hi bedreef. In een vechtsportblaadje (Zendokan) zag ik een advertentie van de I.T.F. Nederland en ik ben toen naar hun NK in Utrecht gegaan. Daar maakte ik kennis met Sabum Kiet Tjon-A-Pauw, die ons weer doorverwees naar Gerrie Stolp (destijds 6e dan) in Volendam. Wij hebben daar een soort toelatingsexamen afgelegd en aan het eind daarvan werden John en Martijn bevorderd tot 1e dan en ik tot 2e dan (ik kende toen al Chon-Ji t/m Ge-Baek Tul).
We gingen vaker les geven, steeds meer leden sloten zich bij ons aan die onze manier van lesgeven blijkbaar fijn vonden. “Ohdokwan” was de naam van de (militaire) dojang van de Generaal. Het betekent “The Gym Of My Way” en wij vinden ook dat wij op onze unieke manier vorm geven aan Ohdokwan.
De combinatie van hard en serieus trainen gekoppeld aan humor en gezelligheid spreekt blijkbaar veel mensen aan.
Ik weet dat je allerlei statistieken bijhoudt. Oh Do Kwan heeft inmiddels een Sahyun en 7 Sabums. Dat is best wel uniek in Nederland. Hoeveel dangraadhouders heeft Oh Do Kwan voortgebracht? En hoeveel leden heeft de club in de afgelopen 31 jaar voorbij zien komen? Ook heb je alle examens van die jaren bewaard. Hoeveel examens heb je inmiddels afgenomen?
Ohdokwan heeft intussen ruim 60 danhouders opgeleid uit een aantal van ruim 600 (ooit) ingeschreven leden. Dat is ca. 10% Ohdokwanleden die minimaal hun 1e dan hebben behaald. Daar ben ik behoorlijk trots op. Ik heb niet alle (gup) examens bewaard, dat mag volgens de AVG niet meer, maar dat heb ik wel een hele tijd gedaan. Van alle danhouders heb ik nog wel hun laatste examendatum en ITF-dannummer. Het aantal examens dat ik (wij) hebben afgenomen zal een paar duizend zijn, ook omdat wij vaak gevraagd worden om examens bij andere scholen af te nemen en wij supervisor zijn van “Taekwon-Do Baek Yong”.
Waar ben je het meest trots op wat je in de afgelopen 31 jaar hebt bereikt?
Het meest trots ben ik op dat, oud-leden die vroeger bij ons getraind hebben, nu met hun zoon en/of dochter komen om ze Taekwon-Do te laten leren, ze weerbaar te maken en te laten genieten van de “Ohdokwan-way”.
Heb je nog wensen die je met Oh Do Kwan wilt vervullen?
Jazeker, volgend jaar mogen mijn geweldige zonen Edwin en Ron examen doen voor hun 7e dan. Als dat gebeurt, zijn wij (denk ik) de enige familie in Nederland met 3 Masters in één familie. En als mijn lichaam en geest het nog toelaten, wil ik in 2023 nog proberen mijn 8e dan te halen. Verder wil ik nog heel lang Taekwon-Do beoefenen, uiteraard op een niveau dat bij mijn leeftijd past, ik wordt eind oktober 66 jaar.
Hoe zie je Oh Do Kwan over pakweg 10 jaar?
Over 10 jaar hebben Sabum John en ik (al lang) het leiderschap van Ohdokwan overgedragen aan Sabums Edwin en Ron. Wij hebben dan waarschijnlijk een soort erelidmaatschap en een adviserende rol. Verder hoop ik dat er dan nog steeds met veel passie, humor en technisch hoogstaand niveau, Taekwon-Do wordt beoefend bij Ohdokwan.
Wat kun je andere scholen meegeven, zodat zij ook een keer hun 31 jarig jubileum kunnen vieren?
Allereerst zijn er scholen binnen de I.T.F. Nederland die nog langer bestaan dan wij. Daar heb ik veel respect voor, want het is altijd moeilijk om enthousiaste mensen te vinden die de kar willen trekken. Verder vind ik dat de instructeur(s) het voor zichzelf interessant moeten blijven houden door zich constant te verdiepen in alle aspecten van Taekwon-Do, zichzelf moeten blijven uitdagen om steeds beter te worden, want er is altijd nog iets te leren. Taekwon-Do evolueert, zaken die vroeger in steen gehouwen leken te zijn, zijn door de wetenschap achterhaald. Verandering is één van de weinige dingen waar je zeker van bent in je leven. Als je dat accepteert, ben je op de goede weg.
Zijn er zaken die ik je niet gevraagd hebt, maar die je wel kwijt wilt?
Ja, het is heel moeilijk als je de enige instructeur op een school bent. Als je leden kunt motiveren om zich op te werken als kaderlid, hoef je niet alles alleen te doen. Dan kan je met elkaar overleggen, plannen maken, ideeën uitwerken, enz. enz. Zorg dat je als instructeur je enthousiasme overbrengt op je leden, dan kan je Taekwon-Do doorgeven aan de volgende generatie.
Sabum Bernd Raue
Commissie PR/Communicatie en tevens lid van Oh Do Kwan
